Tað ræður um at vera fyrireikaður

Skrivað

Anna Falkenberg

Dagfesting

Veruleikin er, at Norðuratlantshavið ikki longur er eitt lágspenningsøki. Eg hevði viljað, at tað ikki var so, men politikkur kann ikki byggjast á ynskir. Eg hevði viljað, at leiðandi politikkarar í Føroyum tóku hond um støðuna.

Afturvendandi orðini frá Høgna Hoydal, landsstýrismanni í uttanríksmálum eru, at vit ikki skulu sáa nakran óneyðugan ótta og eg eri ikki ósamd í hesum.

Eg vil ikki sáa nakran ótta – men vit mugu fyrihalda okkum til veruleikan.

Tað snýr seg ikki um at sáa iva ella ótta, men heldur ræður tað um at vera fyrireikaður.

Vit sóu herfyri innslag í Degi og Viku, har Robert Imre, lektari í stjórnmálafrøði, vísti á, hvussu álvarslig støðan kann gerast, um vit ikki eru fyrireikað. Umframt hetta, vóru samrøður við føroyskar borgarar, ið ikki søgdu seg vera heilt tryggar – ella um ikki annað eitt sindur ørkymlaðar.

Fyri meg at síggja, er einasti partapolitikkurin, ið ger seg galdandi í samband við at økja trygdina í Føroyum, tann, sum landsstýrismaðurin í uttanríkismálum setur út í kortið. Hann vil samráðast við NATO og vil gjalda fyri allar føroyskar útreiðslur innan verjuøkið. – Gamaní, men er nakað komið burturúr hesum leistinum?

NATO hevur ikki eitt samráðingarborð, har ítøkilig átøk fyri hvørja tjóð verða nágreinað – hetta er upp til limalondini sjálvi at avgera. Føroya Landsstýrið hevði møguleika at nágreina nøkur ítøkilig trygdarátøk í samráð við donsku stjórnina, men eingi itøkilig átøk eru komin burturúr.

Vit liva ikki í eini idealistiskari tíð við friði og harmoni – hetta mugu vit ásanna. Nú er tíðin at handla og seta ítøkilig átøk í verk. Løgmaður og Landsstýrið mugu gera greitt, hvørji ítøkiliga átøk tey fara at seta í verk fyri at tryggja føroyingar. – Hvat vil løgmaður?

Anna Falkenberg, fólkatingskvinna fyri Sambandsflokkin